De hormonen die geproduceerd worden door je bijnieren, en dan met name cortisol, spelen een belangrijke rol in de regulering van je immuunsysteem. Als je cortisol waardes te laag of te hoog worden, kan dit resulteren in infecties, chronische ontstekingen, auto-immuunziekten of allergieën. Het handhaven van gebalanceerde cortisol waardes speelt een belangrijke rol bij het gezond blijven.
Eén van cortisol’s vele functies is om ontstekingen te verminderen. Als je lichaam een ziekteverwekker tegenkomt reageert je immuunsysteem meteen door het aan te vallen. Dit veroorzaakt ontstekingen, wat vaak heel handig is (het betekent dat je immuunsysteem goed werkt) Bij mensen met een gezond immuun en endocrien systeem matigt cortisol de ontsteking veroorzaakt bij een immuun respons, maar doet het niet helemaal teniet.
Cortisol waardes kunnen uit balans raken tijdens verschillende fases van Bijnieruitputting. Feitelijk hangen je cortisol waardes nauw samen met de fase van Bijnieruitputting die je hebt. Als je je nog steeds in een eerdere fase bevindt van Bijnieruitputting, zullen je cortisol waardes waarschijnlijk verhoogd zijn, net als je adrenaline en norepinephrine waardes. Als je je in een latere fases bevindt van Bijnieruitputting zullen je cortisol waardes veel en veel lager zijn. Beide uitkomsten zijn niet goed voor je immuunsysteem.
Verhoogd cortisol
Tijdens de vroegere fases van Bijnieruitputting, produceert je HPA as een heleboel stress hormonen. Dit betekent dat je cortisol waardes hoog zijn, wat je immuunsysteem onderdrukt en ontstekingen vermindert.
Waarom doet je lichaam dit? Simpel gezegd, het immuunsysteem is een niet-essentiële functie tijdens kortdurende stressvolle situaties waarvoor ons edocriene systeem ontwikkelt is om dit te pareren. het tijdelijk verminderen van de effectiviteit van ons immuunsysteem, terwijl we ontsnappen aan wat ons dan ook fysiek aan het bedreigen is op zo’n moment, moet goed kunnen. Maar het probleem is dat moderne stress niet zo makkelijk stopt en weggaat na een paar uur. De stressoren van de dag van vandaag zijn vaak langdurig aanwezig en verankerd in ons leven, wat betekent dat cortisol waardes verhoogd kunnen zijn voor maanden of zelfs jaren.
Het behoeft geen verdere uitleg dat een onderdrukt immuunsysteem ons kwetsbaar maakt voor ziekten. En dat mensen die langdurig onder stress staan vaak veelvuldig verkouden zijn en griepjes of bacteriële infecties hebben.
We kunnen ook naar de Ziekte van Cushing kijken als voorbeeld. Deze ziekte staat ook bekend als hypercortisolisme en wordt herkend door extreem hoge cortisol waardes. Als we bovenstaande lezen, verwacht je waarschijnlijk dat mensen met de Ziekte van Cushing extreem kwetsbaar zijn voor infecties. En wat blijkt volgens de Cushing’s Support and Research Foundation, “De Ziekte van Cushing, met zijn verhoogde cortisol waardes, onderdrukt wel degelijk het immuunsysteem. Mensen met de Ziekte van Cushing hebben zeker een risicio voor veel unieke en ongewone infectieziekten.”
Verlaagd cortisol
Als verhoogde cortisol waardes slecht zijn voor het immuunsysteem, dan is verlaging van onze cortisol waardes toch een goede zaak? Niet helemaal waar. Als je cortisol waardes te ver dalen ten opzichte van het optimale niveau dan verwijder je het veiligheidsnet dat ervoor zorgt dat je immuunsysteem niet overreageerd op bedreigingen.
Tijdens de latere fases van Bijnieruitputting zijn de bijnieren vermoeid, uitgeput en niet meer in staat om de hormonen te produceren die je lichaam nodig heeft. Cortisol waardes dalen snel en mensen met Bijnieruitputting veranderen snel van iemand met te veel cortisol naar iemand met te weinig cortisol.
Dit betekent dat het ontstekingsremmende effect van cortisol afwezig is. Zonder voldoende cortisol, is er niets dat ernstige chronische ontstekingen kan voorkomen. Kort gezegd, het immuunsysteem dreigt oncontroleerbaar te worden. Lage cortisol waardes leiden tot een toename in productie van cytokinen, welke leiden tot een overactivatie van het immuunsysteem en ontstekingen. Volgens Dr. Thomas Guilliams, een immunologist, kan dit leiden tot verhoogde kwetsbaarheid voor ontstekingsziektes, onder andere auto-immuunziekten, stemmingswisselingen, chronische vermoeidheidssyndroom, overgewicht en fybromyalgie.